Gelen bir çok danışanda gözlemlediklerimizden bir tanesi de çocukluktan gelen itaat ve baskıya, zorlanmaya boyun eğmenin öğrenilmesi ve yetişkinlikte de devam etmesidir. Manipülasyonun bir çok yolu vardır ve bazen ebeveynlerin farkında bile olmadan yaptıkları otomatik manipülatif suçlayıcı tavırlar çocukta yetişkinliğe uzanan bir suçluluk ve suçluluğun üzerinden kullanılma kısır döngüsünü oluşturur.
Bu kısır döngü bireyin suçlu be kötü biri gibi hissetmemek için müthiş bir efor ve özveride bulunmasına sebebiyet verir. Örneğin bu temelle yetişmiş bir çocuğun annesi yetişkin bir bireyken de aynı durumla yetişkin evladını kontrol edebilir. Bu akşam arkadaşlarla yemek yiyeceğiz eve geç gelirim anne haberin olsun konuşmasının ardına anne “Çok geç kalma ama sen gelmeden ben uyuyamam uykularım kaçıyor “ dediğinde suçluluk duygusu bireyi sardığı işin anneye onu baskıladığı için öfke hissederken kendi kararlarını veremediği için de çaresiz ve kendine kızgın hisseder. Bu yetişkin birey hayatındaki bir çok insana aşırı verici ve verirken de tükenen bir tabloda ilerler. Bu aşırı vericilikle birlikte birey çevreden bir şey alamaz ve alıcı bireyler ile dolu bir hayat içinde çevresine öfkeli, kırgın, kızgın yaşamaya devam eder. Evlatlar için kaygılanmak çok doğal olsa da kontrolcü ebeveynlerin kontrolü elde tutmak için kullandığı bu yöntem istemeseler de evlatlarının yıllar içinde tükenmesine sebep olur. Suçlu arayamayız bu gibi durumlarda ama yaralar ve sebepler, problemler vardır. Önemli olan bu temelleri çözümleyebilmektir.